Wanneer is botgroeistimulatie nou geschikt?
Dat botgroeistimulatie bestaat weten veel specialisten wel, maar wanneer is deze behandeling nou geschikt?
Botgroeistimulatie wordt het meest gebruikt bij risicofracturen. Deze complexe delayed-union of non-union fracturen zorgen voor veel ongemak bij patiënten en een (nieuwe) operatie ligt op de loer.
Non-union fractuur
Anatiek marathonloopster Heleen uit Middelharnis was ruim 15 maanden uit de roulatie dankzij een niet helende crurisfractuur na een val van de trap. In eerste instantie probeerden haar artsen te helpen met traditionele behandelingen, maar de fractuur herstelde niet.
Bottransplantatie vs. Botgroeistimulatie
Na 10 maanden en 3 operaties werden de eerste tekenen van botaanmaak gezien, maar na 15 maanden stagneerde de botaanmaak volledig. Heleen kon nog steeds niet langer dan tien minuten langzaam lopen. Bij de minste inspanning zwol haar been zo op dat ze hem niet meer kon bewegen. Haar artsen gaven aan dat het tijd was om een bottransplantatie te plannen.
Geschrokken van dit bericht ging Heleen op onderzoek uit. Ze ontdekte dat een bottransplantatie geen eitje is en er geen garanties zijn dat het werkt. Ze ging op zoek naar alternatieven en kwam zodoende bij botgroeistimulatie uit. Dezelfde maand begint ze met de behandeling.
Hoe snel heeft botgroeistimulatie effect op non-union fracturen?
Binnen twee weken merkt Heleen verschil: haar been is minder dik en ze kan langer bewegen. Een paar weken later wandelt ze plobleemloos 5 kilometer en fietst ze ruim 58 kilometer. Wanneer haar cruris een half jaar later wordt onderzocht blijkt deze voor 50% genezen te zijn. In de tussentijd wandelt en fietst Heleen rustig door en herstelt haar been volledig, door de ondersteuning van de botgroeistimulator.
Botgroeistimulatie als alternatief
Voor patiënten die bezwaar hebben tegen een operatie of bij wie een operatie niet of nauwelijks haalabaar is, is botgroeistimulatie een goed alternatief. Om (verdere) operatieve ingrepen te voorkomen biedt botgroeistimulatie door middel van pulserende elekotromagnetische velden dus uitkomt.
Zijm deze resultaten wetenschappelijk bewezen?
Al in 1957 ondekten wetenschappers (Fukada en Yasuda) dat mechanische belasting van een bot leidt tot heel kleine elektrische potentiaalverschillen in het botweefsel. Sindsdien is er - vooral in de Verenigde Staten - veel onderzoek gedaan naar het effect van de toepassig van PEMF bij breuken. Al snel werd duidelijk dat pulserende elektromangetische velden de mechanische belasting nabootsen.
Het effect van botgroeistimulatie op risicofracturen is intussen ruimschoots aangetoond. Niet alleen door onafhangelijk wetenschappelijk onderzoek, ook de resultaten in de praktijk liegen er niet om. In 85% van de gevallen is de behandeling succesvol.